Życie każdego człowieka kończy się śmiercią. „Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie i to jest odwieczne prawo: na pewno umrzesz” (Syr 14,17). Śmierć przychodzi niespodziewanie, niejednokrotnie zabiera człowieka w pełni sił, dosięga dorosłych i dzieci. Pozostający przy życiu tracą kogoś bliskiego, jest to trudna chwila dla każdego.

W tym momencie czasem nie wiadomo co począć. Są osoby, które po śmierci bliskiego idą do kapłana prosząc o sakrament chorych dla zmarłego. W tej sytuacji sakrament chorych jest bezcelowy, sakramenty są bowiem dla żywych, a nie dla umarłych. Szczegółowe informacje na temat sakramentu chorych można znaleźć pod stosownym tematem.

W jakiej kolejności załatwiamy sprawy pogrzebu?
Po śmierci bliskiego nam człowieka w pierwszej kolejności kierujemy się do lekarza po Kartę Zgonu, następnie z Kartą Zgonu oraz dowodem osobistym zmarłego udajemy się do Urzędu Stanu Cywilnego, by uzyskać: Akt Zgonu. Akt Zgonu jest ważnym dokumentem, tylko na jego podstawie strona kościelna może dokonać pochówku. W dalszej kolejności udajemy się do kancelarii parafialnej, gdzie przedstawiamy Akt Zgonu i Kartę Zgonu oraz ustalamy datę i godzinę pogrzebu. Dalej kierujemy się do grabarza, któremu przekazujemy z kancelarii parafialnej pisemną informację dotyczącą daty i godziny pogrzebu. Po czym kierujemy się do wybranego przez siebie zakładu pogrzebowego.

Załatwiając pogrzeb dotykamy spraw naszej wiary.
W kancelarii parafialnej, załatwiając pogrzeb dotykamy spraw naszej wiary. Są osoby, które twierdzą, iż urząd parafialny, czy kapłan jest bardziej lub mniej sprawiedliwym sędzią w tych sprawach. Sprawy Boże i ludzkie łączą się, jednak w tym momencie trzeba je umiejętnie rozgraniczyć. Bóg jest sędzią sprawiedliwym. Kancelistka czy kapłan załatwia sprawy pogrzebu, patrząc na daną sytuacje oczami ludzkimi, zgodnie ze swym sumieniem. Kapłan jest nauczycielem wiary i zwiastunem pociechy, przewodniczy obrzędom liturgicznym i sprawuje Ofiarę Eucharystyczną, stąd też może decydować o formie pogrzebu.

Forma pogrzebu.
W naszej parafii, nie ma już w trakcie pogrzebu pierwszej stacji w domu zmarłego. Jedna stacja jest w Kościele Parafialnym, druga stacja przy grobie. Jest to tzw. pierwsza forma pogrzebu, w praktyce najczęściej stosowana.

Kiedy korzysta się z drugiej formy pogrzebu?
Z drugiej formy pogrzebu korzysta się jeżeli wcześniej zmarły wyraźnie sobie tego nie życzył lub jeżeli było powszechnie wiadomo, iż żył w grzechu ciężkim, był zgorszeniem dla innych i nie dokonał aktu skruchy. Są to bardzo trudne sytuacje dla rodziny jak i kapłana, wymagające wielkiej delikatności i ostrożności. Jeżeli jednak zmarły nie chciał mieć nic wspólnego z Kościołem, za życia żył nie zgodnie z wiarą, trudno go zmuszać po śmierci i wprowadzać jego doczesne szczątki na Mszę Świętą. Nie może tego robić ani rodzina ani kapłan. Są to sytuacje powszechnie wiadome, nie mające nic wspólnego z osądzaniem. Nikomu jednak nie odmawia się modlitwy, gdyż wszyscy są dziećmi Kościoła. Jeżeli zaistniałaby sytuacja, iż ktoś żył w grzechu ciężkim, było to powszechnie wiadomo, a przed śmiercią dokonał aktu skruchy, skorzystał z sakramentu pokuty można korzystać z pierwszej formy pogrzebu.

Wyjątkowe dni w Roku Liturgicznym.
W sytuacji gdy pogrzeb wypadnie w Wieki Czwartek, Wielki Piątek, Wielką Sobotę wobec wszystkich zmarłych nie odprawia się Mszy Św. pogrzebowej, jedynie uczestniczymy w Liturgii Słowa i stacji przy grobie. Msza Święta pogrzebowa odprawiana jest po Świętach Wielkanocnych. W każdą niedzielę oraz uroczystości kościelne jest zakaz odprawiania Mszy Świętej pogrzebowej, można jedynie odprawić Mszę Świętą używając formularza z niedzieli lub uroczystości, ale za to w intencji zmarłego. Wtedy kolor szat liturgicznych jest zgodny z okresem roku liturgicznego lub danego dnia, nie używa się szat liturgicznych w kolorze czarnym czy fioletowym.

Obowiązek i pamięć chrześcijanina.
Posługa wobec zmarłego jest obowiązkiem chrześcijanina, w ten sposób oddajemy cześć ciału zmarłego, które było Świątynią Ducha Świętego. Uczestnicząc w obrzędach pogrzebowych największą naszą ofiarą jest pełne uczestnictwo w Ofierze Eucharystycznej za zmarłego przez przyjęcie Komunii Świętej. Po spełnieniu obowiązku pozostaje pamięć, która przejawia się przez odwiedzanie miejsca spoczynku, dbanie o to miejsce, jak również zamawianie intencji mszalnej za zmarłego w siódmym lub trzydziestym dniu po zgonie, w pierwszą rocznice śmierci jak i kolejne rocznice śmierci.
„W obrzędach pogrzebowych Święta Matka Kościół nie tylko poleca Bogu zmarłych, lecz także umacnia nadzieję swoich żyjących dzieci i wyznaje wiarę, że kiedyś wszyscy ochrzczeni zmartwychwstaną z Chrystusem” (por. Obrzędy pogrzebowe).

Ofiara za pogrzeb „co łaska”. Osobną opłatą jest tzw. pokładne, które pobiera skarbniczka Rady Parafialnej w imieniu Proboszcza jako zarządca cmentarza, opłata ta nie jest dochodem kapłana, ale jest przeznaczona na utrzymanie cmentarza, taką samą opłatę na cmentarzach komunalnych (ok. 1500 zł) pobierają zarządcy cmentarzy.